Publisher's Synopsis
Za glównymi nurtami w filozofii i naukach spolecznych kryje sie sztywny i nakladajacy sie na siebie kanon zalozen filozoficznych: substancjalizm. Jego wplyw jest tak duzy, ze siega od mechanistycznych teorii spolecznych po teorie konstruktywizmu spolecznego, subiektywizmu, kolektywizmu czy indywidualizmu w ogóle. Wszyscy oni wierza w cos spolecznego. Niniejsza praca proponuje analize tych zalozen na poziomie filozofii meta-ontologicznej, to znaczy jako zalozen, które operuja i ukierunkowuja definicje ontologiczne bez potrzeby ustalania jakiejkolwiek konkretnej definicji. Argumentuje sie, ze substancjalizm ustanawia metafizyczne maksymy o charakterze normatywnym, które wymagaja zdefiniowania tego, co spoleczne, jako klasy o wyraznie okreslonych granicach, samowystarczalnej tozsamosci i wlasnej przyczynowosci, czyli jako zamknietej struktury metafizycznej. Dla kontrastu, ksiazka bada metafizyczne maksymy antagonistycznego nurtu meta-ontologicznego: relacjonizmu lub procesualizmu i jego otwartej struktury metafizycznej. Na koniec pozostaje pytanie o zasadnosc kategorii "spoleczny", otwierajace równiez pytanie o "naturalny" i wielkie kategorie wspólczesnej nauki.
