Publisher's Synopsis
W latach 1945-1953 ZSRR przezywal ostatnie lata wladzy Stalina. Kraj odbudowywal sie po hekatombie II wojny swiatowej. Samo kino podnosilo sie po fizycznych zniszczeniach na Zachodzie i mobilizacji do wysilku wojennego poprzez studia przeniesione na Wschód, do Azji Srodkowej. Konstytucja kina w czasach póznego stalinizmu przechodzila przez kolejne fazy. W latach 1945-1947 ambitne, krytyczne i odwazne filmy wychodzily spod reki filmowców, którzy korzystali z autonomii uzyskanej przez spoleczenstwo podczas wojny i potrzeby zdobycia poparcia panstwa. Ale na kazdym kroku byli tez zaangazowani filmowcy. Po 1947 roku wolnosc artystyczna zostala ograniczona, a kino zostalo zmuszone lub zaproszone do udzialu w projekcie jednosci narodowej w obliczu nowego konfliktu, teraz zimnego w Europie i goracego w rodzacym sie Trzecim Swiecie. Aby zwalczac antykomunistyczna i antyradziecka propagande, kino produkowalo propagande antyangloamerykanska. Mogli byc postrzegani jako zwykli kapitalisci, opresyjni, chciwi i wyzyskujacy, ale mogli tez byc pijani - nie wódka, ale ginem dla biednych lub whisky dla bogatych.
