Publisher's Synopsis
Monografia bada epistemologiczny status bezwarunkowych, oczywistych podstaw wiedzy, pelniacych role warunków jej wytwarzania w sytuacji przejscia od klasycznego paradygmatu nauki do jej postneoklasycznego rozumienia. Wiedza naukowa analizowana jest w kategoriach istoty wlasciwej i istotowej z perspektywy sposobu konstytuowania sie wiedzy w kontekscie kultury. Badanie opiera sie na pragmatycznym rozumieniu dyskursu naukowego, w którym wiedza nie ma znaczenia sama w sobie, ale zasadniczo zalezy od intersubiektywnego doswiadczenia mówiacego i sluchajacego. Referat rekonstruuje tworzenie znaczen w nauce i pokazuje, ze logika argumentacji zaklada argumentacje zewnetrzna wobec teorii konsensusu spolecznego, w której przedmiot poznania staje sie dla naukowca fenomenologicznie oczywisty. Badania ustalaja analityczna zaleznosc miedzy refleksja kulturowej koncepcji wiedzy a ontologizacja naukowego obrazu swiata oraz formuluja zasade swiatopogladowej refleksji wiedzy, której celem jest eksplikacja przeslanek jej rozumienia.
