Publisher's Synopsis
Niniejsze badania dotycza sposobów znajdowania tras o wysokiej przepustowosci w bezprzewodowych sieciach pakietowych typu multi-hop. Dzieki przedstawionej tu metryce Potencjalnego Liczenia Przesylu (PTC), protokoly routingu moga znalezc trasy wielohopowe, które maja do dwóch razy wieksza przepustowosc od tej, która zostala znaleziona przy uzyciu metryki minimalnego liczenia przesylu. Wiekszosc protokolów routingu zmniejsza metryke liczenia chmielu, czyli liczbe polaczen bezprzewodowych na danej trasie, niezaleznie od wydajnosci kazdego z nich. Trasy preferowane przez metryke liczenia chmielu czesto zawieraja lacza stracone, poniewaz od wielu sieci bezprzewodowych oczekuje sie, ze beda zawierac wiele lacz straconych, co zmniejsza przepustowosc. PTC preferuje krótsze trasy z lepszymi laczami, poniewaz zawsze wybiera w zwiazku z tym trasy o duzej przepustowosci; metryka PTC opiera sie na wspólczynniku strat kazdego lacza na danej trasie, a takze na liczbie laczy na danej trasie.Przepustowosc nie jest jedyna wlasciwoscia, która wymaga troski uzytkowników sieci. Na przyklad, uzytkownicy glosowi i interaktywni preferuja male opóznienia, natomiast uzytkownicy wideo chca zminimalizowac jitter, czyli zmiennosc opóznienia i przepustowosci. Celem tej pracy jest poznanie tych aplikacji i wielu innych korzysci wynikajacych ze zwiekszenia przepustowosci.
