Publisher's Synopsis
Luiz Carlos Mariano da Rosa, opierajac sie na historyczno-komparatywnej metodzie Mircea Eliade, przypisuje modlitwie warunek wzbudzenia swietej mocy w procesie zdolnym do wywierania nadnaturalnego wplywu i docierania do zakamarków swiadomosci, jak twierdzi Marcel Mauss. W ten sposób, nakladajac na siebie praktyki magiczno-religijne i procesy liturgiczno-krytyczne politeizmu, charakterystyczna dla monoteizmu Izraela modlitwa, wedlug biblijno-teologicznej perspektywy kombatanckiej, oznacza pokojowy zwiazek i sojusz, który angazuje Jahwe i moralne postulaty zawarte w jego atrybutach, czyli sprawiedliwosci, wiernosci i dobroci, zbiegajace sie do zycia w jego historycznej pelni. Luiz Carlos Mariano da Rosa pokazuje wreszcie, ze modlitwa, zgodnie z biblijno-teologiczna perspektywa neotesteologiczna, oznacza wyrazenie eschatologicznej egzystencji pomiedzy ewentualnoscia a transcendencja w Bultmannie, zamykajac w Tillich twórczosc dyrektywy Boga i przezwyciezenie stanu egzystencjalnej alienacji.
