Publisher's Synopsis
Iranli, tasavvuf ehli, sair Feridüddin Attar tarafindan XII. yy.'da yazilmis olan Esrâr-nâme XV. yy.' da Tebrizli Ahmedî tarafindan Türkçe'ye çevrilmistir. Bu eser ile Attar'in eseri arasinda 3 hikâyenin ayni olmasi disinda fazla bir benzerlik bulunmamaktadir. Esrâr-nâme, Türk Edebiyatinda kabul gördügünden, fazla sayida manzum ve mensur edebî esere kaynaklik etmistir. Attar'in Esrâr-nâme'si ile birebir benzerlik gösteren eser ise, XVI. yy.'da Huzûrî tarafindan yazilmistir, 4454 beyitten olusan bu Esrâr-nâme, çok sevilmis ve çesitli müstensihler tarafindan istinsah edilmistir. Eser konu itibariyle vahdet-i vücut anlayisi üzerine kurulmustur. Bu dünyada her ne varise Allah'in yansimasidir, asl olan ahiret hayatidir, bu dünyada sahip olundugu sanilan her sey geçicidir. Vahdette yok olunmadikça sirra vakif olunamaz. Insan, ister padisah olsun isterse dilenci sonuçta her ikisi de toprak olacaktir. Öyle ise bu dünya için çalisip gam çekmenin de faydasi yoktur, önemli olan ebedî hayat için çalisip biriktirmek ve huzura eli bos çikmamaktir.
