Publisher's Synopsis
XIX. yüzyilin son çeyreginde, Süryanilerin yasadiklari bölgelerdeki yerel güçler tarafindan siklikla basvurulan siddet olaylari, Süryaniler arasinda da toplumsal dramlarin yasanmasini kaçinilmaz kilmistir. Süryani kadin ve çocuklarinin korunmasina yönelik olabilecek tedbirler gecikmis olmakla beraber, birçok resmi ve özel yardim kurulusu bu konuda faaliyet göstermislerdir. Çatismalarin getirmis oldugu yok oluslari asgariye indirme çabalari olarak degerlendirilebilecek olan "yetimhane/eytamhane" uygulamalarina Süryani tarihinde rastlamak pek mümkün degildir. Adana Asuri/Süryani Yetimhanesinin (1919-1922) önemi; birincisi, dini mekânlarin disinda, çocugun beslenme, barinma, saglik, egitim gibi ihtiyaçlarinin karsilanmasi, ilk defa dini organizasyonlarin kurumsal yapisindan ayri olarak ele alinmis olmasidir. Ikincisi ise toplulugun sivil önderlerinin girisimiyle, çocuklarin korunmasi ve ulusal bilinçlerinin gelistirilmesine yönelik bir yapilanmanin daha önce hiç denenmemis olmasindan ileri gelmektedir. Adana Süryanilerinin hiçte alisik olmadiklari yetimhane kurma girisimlerinin üç yillik öyküsü ve bu girisimin diasporada nasil karsilik buldugunun kayitlari...
